Πάνε τουλάχιστον 8 χρόνια -ίσως και παραπάνω- από τότε που έπιασα στα χέρια μου για πρώτη φορά ένα τεύχος του περιοδικού Περιπέτεια. Από τότε, οι περιπέτειες του Λοχαγού Μαρκ και των Λύκων του Οντάριο που μάχονταν για την ανεξαρτησία της Αμερικής απ΄τον αγγλικό ζυγό άρχισαν να με συνεπαίρνουν.Τα καλοκαίρια μου (τότε του έδινα και καταλάβαινε) άρχισαν να αποκτούν νόημα, με το Λοχαγό Μαρκ και τους φίλους του να μου κρατούν ανελλιπώς συντροφιά και να μου γεννούν την περιέργεια να διαβάσω για την αμερικανική επανάσταση, για τους ινδιάνους ή για τους αποικιοκράτες Άγγλους. Πιθανόν από 'κει ξεκίνησε το ενδιαφέρον και η αγάπη μου για την ιστορία. Ίσως πάλι και όχι.
Έτσι λοιπόν, κάθε φορά που έβλεπα στο περίπτερο ένα τεύχος Περιπέτειας το αγόραζα αμέσως. Όλα αυτά τα χρόνια μάζεψα τόσα πολλά που άρχισα να κάνω συλλογή (αυτή τη στιγμή έχω πάνω από 21ο τεύχη με το καθένα να το έχω διαβάσει τουλάχιστον τρεις φορές).
Τα χρόνια μπορεί να πέρασαν και το πνευματικό επίπεδο ν΄ανέβηκε, αλλά Περιπέτεια δε σταμάτησα ποτέ να διαβάζω και ούτε θα σταματήσω, έστω και αν πλέον διαβάζω πιο περιστασιακά. Ακόμα και τώρα, όταν βρω ένα τεύχος που δεν έχω, το αγοράζω και μετά αφού το τελειώσω παίρνει θέση στη συλλογή μου, άλλωστε μου λείπουν καμιά εξηνταριά τεύχη για να τα αποκτήσω όλα. Ακόμα και τώρα, όταν διαβάζω στη σχολή για την αμερικανική επανάσταση, μέσα μου πιστεύω πως θα βρω μια αναφορά στους αγαπημένους μου ήρωες, όσο και αν ξέρω ότι απλά και μόνο αποτελούν τους χαρακτήρες ενός κόμικ.Όπως και να ΄χει, Λοχαγέ Μαρκ, Μίστερ Μπλούφ, Θλιμμένε Μπούφο σας ευχαριστώ για όλες τις στιγμές περιπέτειας, που μου έχετε χαρίσει και θα συνεχίσετε να μου χαρίζετε!
3 σχόλια:
Πολύ χαίρομαι για τη νοσταλγική αναφορά σου στον Λοχαγό Μαρκ. Τότε, στα πολύ παλιά χρόνια, ήξερα ότι υπάρχει εκεί τριγύρω και αγωνίζεται ο σπουδαίος αυτός λεβέντης. Σύχναζα όμως στον ευρύτερο κύκλο των φίλων ενός άλλου αγωνιστή κατά των Αποικιοκρατών Άγγλων, του Μπλεκ. Βίοι παράλληλοι, για τον ίδιο σκοπό.
Με άλλα λόγια, έχω ζήσει κ' εγώ την εποχή εκείνη, τις πλοκές, τις διαπλοκές, την αγωνία για την πατρίδα και το μένος του Εγγλέζικου ιμπεριαλισμού κι επεκτατισμού.
Μη νομίζεις ότι τα πράγματα διαφοροποιούνται πολύ στο κύλισμα του Χρόνου. Η Ιστορία επαναλαμβάνεται...
Αν και ποτέ δεν είχα μπει στη διαδικασία να σκέφτομαι όπως εσύ για τα κόμικς με θέμα την περιπέτεια πάντα ένιωθα πως σε κάτι υστερούσα... ίσως γιατί ποτέ δεν διάβαζα κάτι με τόση τρέλα, όπως εσύ... θυμάμαι που μας έβαζες να παίζουμε τους Άγγλους αποικιοκράτες στην πλατεία και τους γηγενείς ινδιάνους... Αλτ τις ει??? lol
Νοσταλγικό κείμενο για όμορφες αμέριμνες εποχές. Εννοώ βάβαια την αθωότητα των παιδικών μας χρόνων, και όχι την αδιάντροπη Αγγλοκρατία και Αποικιοκρατία...
Δημοσίευση σχολίου