31 Αυγ 2008

17 Μαΐ 2008

Έφυγε απ' τη ζωή ένας μεγάλος "Γαύρος"


Απεβίωσε σήμερα, ένας μεγάλος οπαδός του Ολυμπιακού: Ο λόγος για τον παππού τον Αντρέα (αδερφό της γιαγιάς μου απ΄την πλευρά της μητέρας μου), ο οποίος στα 85 του, μετά από χρόνιο πρόβλημα στους πνεύμονες, σήμερα έχασε τη μάχη.

Χαρακτηριστική υπήρξε η αγάπη του για τον Ολυμπιακό, κάτι που παρέμεινε η τρέλλα του μέχρι τις τελευταίες του μέρες και που κατά κοινή ομολογία των συγγενών ήταν αυτό που του έδινε ζωή και του προσέθετε χρόνια εκπλήσσοντας τους πάντες! Φανταστείτε, ότι, παρότι τον είχα συναντήσει ελάχιστες φορές, πάντα μεριμνούσε (ξέροντας και τη δική μου τρέλλα για το Θρύλο), να μου στέλνει δώρο αξεσουάρ της ομάδας, με τελευταίο μια φανέλα του Γκαλέτι απ΄ την μπουτίκ του Ολυμπιακού!!!

Δυστυχώς δεν μπορώ να βρεθώ στην κηδεία του, συνεπώς αυτή η ανάρτηση είναι το λιγότερο που μπορώ να κάνω για να τον ευχαριστήσω και να τον τιμήσω... Παππού, είμαι σίγουρος, ότι η μνήμη σου θα είναι αιώνια, γιατί μορφές σαν εσένα δεν πεθαίνουν ποτέ...

30 Απρ 2008

Ζωντανά στιγμιότυπα από το αλλοτινό Τζάντε



Είμαι πολύ συγκινημένος!!! Μόλις ανακάλυψα στο YouΤube ένα σύντομο βίντεο παραγωγής του gozakynthos.gr, που αποτυπώνει ζωντανά στιγμιότυπα της προσεισμικής Ζακύνθου (αλλοτινού Φιόρου του Λεβάντε), προερχόμενα από ταινία της εποχής εκείνης.
Σπεύδω να το κάνω copy-paste! Χαρείτε το και ΄σεις!

17 Μαρ 2008

Συνθήματα Οδυσσέα Ελύτη

Οδυσσέα Ελύτη
ΣΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟΝ

Ρήσεις από το ποιητικό έργο «Μαρία Νεφέλη»

Ο Νόμος που είμαι
δεν
θα
με υποτάξει

Ένα σώμα γυμνό
είναι
η μοναδική προέκταση
της νοητής γραμμής
που μας ενώνει με το μυστήριο

Κάνε άλμα
πιο γρήγορο
από
τη
φθορά

Το άπειρο
υπάρχει για μάς
όπως η γλώσσα
για τον κωφάλαλο

Δεν εγεννήθηκεν ακόμη
ο Μαγγελάνος
ενός τριαντάφυλλου

Ο τρομοκράτης
είναι
ο άξεστος
των θαυμάτων

Το «κενό»
υπάρχει
όσο δεν
πέφτεις μέσα του

Θάλασσα
λανθασμένη
δεν γίνεται

Αν
κάτι αδημονεί
μέσα στην άγρια μέντα
είναι
της αγιοσύνης σου το λαγωνικό

Από τον στοχασμό σου
πήζει ο ήλιος
μες στο ρόδι
κι ευφραίνεται

Έτη φωτός
στους ουρανούς
έτη Αρετής
μες στον ασβέστη

Τέτοιαν εύστοχη
δείξε
αδεξιότητα
και να:
ο Θεός!

Δεν
έχει φτέρνες
η
τελειότητα

Όταν ακούς αέρα
είναι η Γαλήνη
που βρυκολάκιασε

Από φυσικού της
η μαυρίλα
πρέπει νά 'ναι
και κλεπταποδόχος

Την αλήθεια
την «φτιάχνει» κανείς
ακριβώς
όπως
φτιάχνει και το ψέμα

Θε μου
τι μπλε ξοδεύεις
για
να
μη σε βλέπουμε!

Προσπάθησε
να οδηγήσεις
την τεχνική τελειότητα
στη φυσική της κατάσταση

Kι από την ανάποδη
φοριέται η φαντασία
και
σ' όλα τα μεγέθη της

Τρώγε την πρόοδο
και με τα φλούδια
και με τα κουκούτσια της

Δυστυχώς
και η Γη
με δικά μας έξοδα
γυρίζει

Στην κακή μοιρασιά
πάντοτε
ο Θεός ζημιώνεται

Χαράξου κάπου
με οποιονδήποτε τρόπο
και μετά πάλι
σβήσου
με γενναιοδωρία

Ψαρεύοντας
έρχεται
η θάλασσα

Κάπου
ανάμεσα
Τρίτη και Τετάρτη
πρέπει να παράπεσε
η αληθινή σου μέρα

Έχει
τη
μέση της
και
η
άκρη-άκρη

Παιδιά κι αγγόνια της απάρνησης
είναι
όλα τους
μπάσταρδα

Κείνο που
σού προσάπτουνε τα χελιδόνια
είναι η άνοιξη
που
δεν έφερες

Η λύπη
ομορφαίνει
επειδή της μοιάζουμε

Στο χωριό της γλώσσας μου
τη Λύπη
τήνε λένε
Λάμπουσα

Δίνε δωρεάν τον χρόνο
αν
θες
να σού μείνει λίγη αξιοπρέπεια

Είναι διγαμία
ν’ αγαπάς και να ονειρεύεσαι

Αν δεν στηρίξεις
το ένα σου πόδι
έξω απ’ τη Γη
ποτέ σου δεν θα μπορέσεις
να σταθείς επάνω της

Φτασμένες
οι προλήψεις
σε μια καθαρότητα μαθηματική
θα μας βοηθούσανε
να κατανοήσουμε
τη βαθύτερη δομή του κόσμου

Είναι αγένεια
να κάνεις του Χάρου
χειροφιλήματα

Μακριά
μέσα στ’ απώτατα βάθη
του Αμνού
ο πόλεμος συνεχίζεται

Όταν
η συμφορά συμφέρει
λογάριαζέ την
για πόρνη

Θα πρέπει
να δημιουργούμε αντισώματα
και για την Ευθύνη

Όταν ακούς
«τάξη»
ανθρωπινό κρέας μυρίζει

Μια νομοθεσία
εντελώς άχρηστη για τις Εξουσίες
θα ‘τανε
αληθινή σωτηρία

Όταν
η ζωή μάχεται
οι νεκροί στον Άδη
Μηδίζουν

Από τον Θεό
τραβιέται
ο άνθρωπος
όπως
ο καρχαρίας
από το αίμα

Όποιος
μπορεί και φορτίζει την ερημιά
έχει ακόμη ανθρώπους μέσα του

Αν είναι να πεθάνεις
πέθανε
αλλά
κοίτα να γίνεις
ο πρώτος πετεινός μέσα στον Άδη


[Από την έκδοση του ΕΡΜΕΙΑ, Αθήνα 1980]

28 Ιαν 2008

Αποδοχή της πρόσκλησης


Αν και με λίγη καθυστέρηση, με αυτό το λυρικό ποίημα του Πάμπλο Νερούδα παίρνω κι εγώ τη σκυτάλη της Ποίησης όπως ο Π.Κ με κάλεσε, ως αντίδραση στη δυσωδία που μας περιτριγυρίζει έντονα τις τελευταίες μέρες. Ευχαριστώ για την πρόσκληση και τον φίλο μου The Blue και με τη σειρά μου προσκαλώ στο παιχνίδι τη Δέσποινα και τη Ζοζέλα που δε βρίσκει θέμα για ανάρτηση. Δε χρειάζεται να γράψω περισσότερα... αναμφίβολα ο λόγος του Νερούδα θα τα σκεπάσει.

ΔΕ Σ' ΑΓΑΠΩ

Δε σ' αγαπώ σα να 'σουν ρόδο αλατιού, τοπάζι,
σαΐτα από γαρούφαλα που τη φωτιά πληθαίνουν:
σ' αγαπώ ως αγαπιούνται κάποια πράγματα σκούρα,
μυστικά, μεσ' από την ψυχή και τον ίσκιο.

Σ' αγαπώ καθώς κάποιο φυτό που δεν ανθίζει,
μα που μέσα του κρύβει το λουλουδόφως όλο,
και ζει απ' τον έρωτά σου σκοτεινό στο κορμί μου
τ' άρωμα που σφιγμένο μ' ανέβηκε απ' το χώμα.

Σ' αγαπώ μη γνωρίζοντας πώς, από πού και πότε,
σ΄αγαπώ στα ίσια δίχως πρόβλημα ή περηφάνια,
σ' αγαπώ έτσι γιατί δεν ξέρω με άλλον τρόπο,

παρά μ' ετούτον όπου δεν είμαι μήτε είσαι,
που το χέρι σου πάνω μου το νιώθω σα δικό μου
που όταν κοιμάμαι κλείνουν και τα δικά σου μάτια.

1 Ιαν 2008

Χρονιά καλή!

Ευχές για μια πιο γλυκιά χρονιά!