Όταν ξαγρυπνώ

Παντού αράχνες
τυλίγουν στο πλεχτό τους
την παρουσία.

Μνήμη βλοσυρή
σε φέρνει και σε παίρνει.
Πώς να προλάβω;

Η θύμησή σου
λίγο από γαλήνη
όταν ξαγρυπνώ.

Μη μού θυμώσεις
με κατακλύζει ζωή
-μέσα μου σ’ έχω.

(Ν.Κ. 25.7.2009)

La Rabia

La Rabia (Η οργή). Στην τέταρτη κατά σειρά μεγάλου μήκους σκηνοθετική της προσπάθεια, η Αργεντινή σκηνοθέτις Αλμπερτίνα Κάρι μας χαρίζει ένα δυνατό δράμα που διαδραματίζεται στις απέραντες και ορεινές εκτάσεις των αργεντίνικων πάμπας.

Η Κάρι, πλάθει αληθοφανείς χαρακτήρες, που κρύβουν πάθη, ένα ένοχο μυστικό και βιώνουν συγκρούσεις, σε μέρη καθ΄όλα ήσυχα, παρθένα και αχανή, θέλοντας προφανώς να θέσει σε πρώτη βάση το στοιχείο της αντίθεσης.

Η ταινία, όπως είναι αναμενόμενο για κάθε λατινοαμερικάνικη low budget παραγωγή, είναι ωμή και ρεαλιστική. Η σκηνοθέτις δε μένει σε ένα συνηθισμένο ρεαλισμό, αλλά προχωρώντας παραπέρα, δημιουργεί σκηνές ιδιαίτερα σκληρές και τολμηρές, που συχνά σοκάρουν, αποτυπώνοντας άλλοτε την καθημερινή ζωή και τις δραστηριότητες των ντόπιων, άλλοτε την κρυφή ερωτική ζωή δυο παράνομων εραστών, όντας σαφέστατα επηρεασμένη από την πορνογραφία. Όλα αυτά, διαδραματιζόμενα μέσα από τα μάτια ενός μουγκού κοριτσιού το οποίο αυθόρμητα ζωγραφίζει αυτά που βλέπει και μην μπορώντας να συγκρατήσει την εσωτερική απόγνωση που βιώνει για ό,τι καταστρέφει την παιδική του αθωότητα εκφράζει την οργή του τσιρίζοντας σαν αγρίμι.

Όλα τα παραπάνω, δημιουργούν ένα αποτέλεσμα διόλου βολικό, χωρίς την παραμικρή τάση ωραιοποίησης που συχνά κάνουν το θεατή να νιώθει άβολα. Η στυγνή ωμότητα του έργου, είναι αυτή που το χαρακτηρίζει και ουσιαστικά σημαδεύει το κοινό, ειδικά εκείνο που είναι συνηθισμένο στις αμερικάνικες ταινίες μαζικής παραγωγής .

Συνοπτικά, η φωτογραφία που αποτυπώνει ιδανικά τις αργεντίνικες κοιλάδες, το σενάριο που χωρίς να είναι κάτι το ιδιαίτερο βαδίζει σε συγκεκριμένους άξονες, η υπέροχη και αληθοφανής ερμηνεία του μικρού κοριτσιού αλλά και το τραγικό τέλος με τη συνακόλουθη κάθαρση, είναι τα στοιχεία που συνθέτουν μια, κατ΄εμέ, εξαιρετική ταινία που σίγουρα ξεχωρίζει απ΄την πεπατημένη ταινιών ακόμα και ανάλογου ύφους και καταξιώνει την Αλμπερτίνα Κάρι.

Με 5 λέξεις: λακωνική, άβολη, σκληρή, τραγική, υπέροχη.

Γάζα 2009 μ.Χ.

Μες απ' το τείχος

κοιτώντας των δακρύων

θάνατο βλέπεις.

Ωσάν επαίτης

καρτερώ τον ουρανό

να πάρει χρώμα.

(Ν.Κ., Αθήνα 14/1/09)

Εις μνήμην...

... του Νικόλα.

Εκδρομή της Φιλοσοφικής στον Όσιο Λουκά Βοιωτίας

Έφυγε απ' τη ζωή ένας μεγάλος "Γαύρος"

Απεβίωσε σήμερα, ένας μεγάλος οπαδός του Ολυμπιακού: Ο λόγος για τον παππού τον Αντρέα (αδερφό της γιαγιάς μου απ΄την πλευρά της μητέρας μου), ο οποίος στα 85 του, μετά από χρόνιο πρόβλημα στους πνεύμονες, σήμερα έχασε τη μάχη.

Χαρακτηριστική υπήρξε η αγάπη του για τον Ολυμπιακό, κάτι που παρέμεινε η τρέλλα του μέχρι τις τελευταίες του μέρες και που κατά κοινή ομολογία των συγγενών ήταν αυτό που του έδινε ζωή και του προσέθετε χρόνια εκπλήσσοντας τους πάντες! Φανταστείτε, ότι, παρότι τον είχα συναντήσει ελάχιστες φορές, πάντα μεριμνούσε (ξέροντας και τη δική μου τρέλλα για το Θρύλο), να μου στέλνει δώρο αξεσουάρ της ομάδας, με τελευταίο μια φανέλα του Γκαλέτι απ΄ την μπουτίκ του Ολυμπιακού!!!

Δυστυχώς δεν μπορώ να βρεθώ στην κηδεία του, συνεπώς αυτή η ανάρτηση είναι το λιγότερο που μπορώ να κάνω για να τον ευχαριστήσω και να τον τιμήσω... Παππού, είμαι σίγουρος, ότι η μνήμη σου θα είναι αιώνια, γιατί μορφές σαν εσένα δεν πεθαίνουν ποτέ...

Ζωντανά στιγμιότυπα από το αλλοτινό Τζάντε

Είμαι πολύ συγκινημένος!!! Μόλις ανακάλυψα στο YouΤube ένα σύντομο βίντεο παραγωγής του gozakynthos.gr, που αποτυπώνει ζωντανά στιγμιότυπα της προσεισμικής Ζακύνθου (αλλοτινού Φιόρου του Λεβάντε), προερχόμενα από ταινία της εποχής εκείνης.
Σπεύδω να το κάνω copy-paste! Χαρείτε το και ΄σεις!

"Χριστός Ανέστη" με ζακυθινά μαγειρέματα

Το άλογο

Συνθήματα Οδυσσέα Ελύτη

Οδυσσέα Ελύτη

ΣΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟΝ

Ρήσεις από το ποιητικό έργο «Μαρία Νεφέλη»

Ο Νόμος που είμαι
δεν
θα
με υποτάξει

Ένα σώμα γυμνό

είναι
η μοναδική προέκταση

της νοητής γραμμής

που μας ενώνει με το μυστήριο

Κάνε άλμα
πιο γρήγορο
από
τη
φθορά

Το άπειρο
υπάρχει για μάς
όπως η γλώσσα
για τον κωφάλαλο

Δεν εγεννήθηκεν ακόμη
ο Μαγγελάνος
ενός τριαντάφυλλου

Ο τρομοκράτης
είναι
ο άξεστος
των θαυμάτων

Το «κενό»
υπάρχει
όσο δεν
πέφτεις μέσα του

Θάλασσα
λανθασμένη
δεν γίνεται

Αν
κάτι αδημονεί
μέσα στην άγρια μέντα
είναι
της αγιοσύνης σου το λαγωνικό

Από τον στοχασμό σου
πήζει ο ήλιος
μες στο ρόδι
κι ευφραίνεται

Έτη φωτός
στους ουρανούς
έτη Αρετής
μες στον ασβέστη

Τέτοιαν εύστοχη
δείξε
αδεξιότητα
και να:
ο Θεός!

Δεν
έχει φτέρνες
η
τελειότητα

Όταν ακούς αέρα
είναι η Γαλήνη
που βρυκολάκιασε

Από φυσικού της
η μαυρίλα
πρέπει νά 'ναι
και κλεπταποδόχος

Την αλήθεια
την «φτιάχνει» κανείς
ακριβώς
όπως
φτιάχνει και το ψέμα

Θε μου
τι μπλε ξοδεύεις
για
να
μη σε βλέπουμε!

Προσπάθησε
να οδηγήσεις
την τεχνική τελειότητα
στη φυσική της κατάσταση

Kι από την ανάποδη
φοριέται η φαντασία
και
σ' όλα τα μεγέθη της

Τρώγε την πρόοδο
και με τα φλούδια
και με τα κουκούτσια της

Δυστυχώς
και η Γη
με δικά μας έξοδα
γυρίζει

Στην κακή μοιρασιά
πάντοτε
ο Θεός ζημιώνεται

Χαράξου κάπου
με οποιονδήποτε τρόπο
και μετά πάλι
σβήσου
με γενναιοδωρία

Ψαρεύοντας
έρχεται
η θάλασσα

Κάπου
ανάμεσα
Τρίτη και Τετάρτη
πρέπει να παράπεσε
η αληθινή σου μέρα

Έχει
τη
μέση της
και
η
άκρη-άκρη

Παιδιά κι αγγόνια της απάρνησης
είναι
όλα τους
μπάσταρδα

Κείνο που
σού προσάπτουνε τα χελιδόνια
είναι η άνοιξη
που
δεν έφερες

Η λύπη
ομορφαίνει
επειδή της μοιάζουμε

Στο χωριό της γλώσσας μου
τη Λύπη
τήνε λένε
Λάμπουσα

Δίνε δωρεάν τον χρόνο
αν
θες
να σού μείνει λίγη αξιοπρέπεια

Είναι διγαμία
ν’ αγαπάς και να ονειρεύεσαι

Αν δεν στηρίξεις
το ένα σου πόδι
έξω απ’ τη Γη
ποτέ σου δεν θα μπορέσεις
να σταθείς επάνω της

Φτασμένες
οι προλήψεις
σε μια καθαρότητα μαθηματική
θα μας βοηθούσανε
να κατανοήσουμε
τη βαθύτερη δομή του κόσμου

Είναι αγένεια
να κάνεις του Χάρου
χειροφιλήματα

Μακριά
μέσα στ’ απώτατα βάθη
του Αμνού
ο πόλεμος συνεχίζεται

Όταν
η συμφορά συμφέρει
λογάριαζέ την
για πόρνη

Θα πρέπει
να δημιουργούμε αντισώματα
και για την Ευθύνη

Όταν ακούς
«τάξη»
ανθρωπινό κρέας μυρίζει

Μια νομοθεσία
εντελώς άχρηστη για τις Εξουσίες
θα ‘τανε
αληθινή σωτηρία

Όταν
η ζωή μάχεται
οι νεκροί στον Άδη
Μηδίζουν

Από τον Θεό
τραβιέται
ο άνθρωπος
όπως
ο καρχαρίας
από το αίμα

Όποιος
μπορεί και φορτίζει την ερημιά
έχει ακόμη ανθρώπους μέσα του

Αν είναι να πεθάνεις
πέθανε
αλλά
κοίτα να γίνεις
ο πρώτος πετεινός μέσα στον Άδη

[Από την έκδοση του ΕΡΜΕΙΑ, Αθήνα 1980]

Η τύχη της Ορθοδοξίας στο Κόσοβο

Αποδοχή της πρόσκλησης

Αν και με λίγη καθυστέρηση, με αυτό το λυρικό ποίημα του Πάμπλο Νερούδα παίρνω κι εγώ τη σκυτάλη της Ποίησης όπως ο Π.Κ με κάλεσε, ως αντίδραση στη δυσωδία που μας περιτριγυρίζει έντονα τις τελευταίες μέρες. Ευχαριστώ για την πρόσκληση και τον φίλο μου The Blue και με τη σειρά μου προσκαλώ στο παιχνίδι τη Δέσποινα και τη Ζοζέλα που δε βρίσκει θέμα για ανάρτηση. Δε χρειάζεται να γράψω περισσότερα... αναμφίβολα ο λόγος του Νερούδα θα τα σκεπάσει.

ΔΕ Σ' ΑΓΑΠΩ

Δε σ' αγαπώ σα να 'σουν ρόδο αλατιού, τοπάζι,
σαΐτα από γαρούφαλα που τη φωτιά πληθαίνουν:
σ' αγαπώ ως αγαπιούνται κάποια πράγματα σκούρα,
μυστικά, μεσ' από την ψυχή και τον ίσκιο.

Σ' αγαπώ καθώς κάποιο φυτό που δεν ανθίζει,
μα που μέσα του κρύβει το λουλουδόφως όλο,
και ζει απ' τον έρωτά σου σκοτεινό στο κορμί μου
τ' άρωμα που σφιγμένο μ' ανέβηκε απ' το χώμα.

Σ' αγαπώ μη γνωρίζοντας πώς, από πού και πότε,
σ΄αγαπώ στα ίσια δίχως πρόβλημα ή περηφάνια,
σ' αγαπώ έτσι γιατί δεν ξέρω με άλλον τρόπο,

παρά μ' ετούτον όπου δεν είμαι μήτε είσαι,
που το χέρι σου πάνω μου το νιώθω σα δικό μου
που όταν κοιμάμαι κλείνουν και τα δικά σου μάτια.

Ένας ένας, όλοι θα φάτε!

Ο νέος ηγέτης του Θρύλου: Fernando Belluschi

Χρονιά καλή!

Ευχές για μια πιο γλυκιά χρονιά!

Χριστοπαραμονιάτικη Κουλούρα της γιαγιάς

Πού αλλού σε κόβουν με χαρές, με σμπάρα και με ούρρα,

χριστοπαραμονιάτικη του τόπου μου Κουλούρα;

Γιάννης Τσακασιάνος

Sono ritornato!

Sono ritornato, επιτέλους! Ελληνιστί, επέστρεψα! Για λίγο φρέσκο φαΐ από τη μάνα μου! Σ' ένα ζεστό σπίτι με αγάπη προπάντων!

Όχι, δεν ήμουν στα κάτεργα, αλλά όπως και να το κάνουμε, εφόσον λείπεις από τη Ζάκυνθό σου -με τα στραβά και τ' ανάποδά της- ξενιτεμένος είσαι... Γιατί, όπως λέγανε και οι παλαιοί Ζακυθινοί, όταν βρίσκονταν εδώ απέναντι στη Γλαρέτζα και χρειαζότανε να ορκιστούν: "Μα, την ξενιτία που με δέρνει"!!!...

Καλές Γιορτές σε όλους τους φίλους, όπου κι αν βρίσκονται!!!

Αναρχικά και άναρχα

Στις βυζαντινές εκκλησίες της Θεσσαλονίκης...

Τρεις μέρες στη "Νύμφη του Θερμαϊκού"

Και να που επέστρεψα! Το τριήμερο που πέρασα στη Θεσσαλονίκη,έφτανε για να με τροφοδοτήσει με υλικό προς δημοσίευση.

Με αφορμή την εκπαιδευτική εκδρομή της Φιλοσοφικής σχολής στα βυζαντινά μνημεία της πόλης, πέρασα τρεις ευχάριστες μέρες στην συμπρωτεύουσα, αποκτώντας αναμνήσεις που θα με συντροφεύουν για καιρό. Η επίσκεψη στα αξιοθέατα σε συνδυασμό με διασκέδαση, εξαιρετικό φαγητό και βόλτες στην πόλη συνέθεσαν αυτή μου την εξόρμηση. Μπορώ πλέον να πω ανεπιφύλακτα πως η Θεσσαλονίκη ανταποκρίθηκε και με το παραπάνω στις προσδοκίες μου. Ελπίζω να ξαναπάω σύντομα...