Γυρίζοντας τον χρόνο πίσω

Εμείς κοιμόμαστε...

Εμείς κοιμόμαστε και η τύχη μας δουλεύει. Αυτό θα μπορούσε κανείς να πει αντικρύζοντας το παραπάνω θέαμα. Το παραπάνω χαρτονόμισμα των Σκοπίων μου εστάλη σε e-mail από συμφοιτήτρια. Αν και αρχικά ξαφνιάστηκα, δεν μπορώ να πω ότι εξεπλάγην. Εξάλλου, οι βλέψεις της γείτονος χώρας είναι γνωστές. Μόνο που εμείς αρνούμαστε να καταλάβουμε τη σοβαρότητα της κατάστασης.

Δε νομίζετε πως είναι καιρός να ξυπνήσουμε; Όταν οι Σκοπιανοί θα έχουν πάρει τη Μακεδονία (και όχι μόνο το όνομα αυτής) θα είναι αργά. Ως πότε αυτοί που μας διοικούν θα μένουν απαθείς και χαλαροί; Γιατί μια ζωή η Ελλάδα να είναι υποχωρητική;

Γίνεται λοιπόν αντιληπτό, πως πρέπει να σταματήσει ο ωχαδελφισμός πάνω στο συγκεκριμένο θέμα . Η Ελλάδα δεν πρέπει να συμβιβαστεί ξανά. Όποιος πάλι διαφωνεί, γιατί όλο και κάποιος θα εμφανιστεί, ας μείνει να βλέπει τη Μακεδονία να αποτελεί διεκδικούμενη περιοχή. Αν τα Σκόπια καταφέρουν να ονομαστούν Μακεδονία, αυτή θα είναι η αρχή του τέλους. Και τότε, το μερίδιο ευθύνης θα είναι όλο δικό μας.

Υ.Γ. Ο κ.Αλαβάνος, δήλωσε ότι αυτή που πλέον δείχνει αδιαλλαξία στο θέμα της ονομασίας είναι η Ελλάδα!!! Έλεος, τι θα πει πια... Αλλά δε φταίει αυτός, 5% πήρε στις εκλογές.

Ψώνια με τον Παναγιώτη

Σκέφτηκα να κάνω μια πιο χαλαρή δημοσίευση ώστε ν' αποβληθεί η μελαγχολία απ' το μπλογκ, πολύ κράτησε... Σκέφτηκα να πάω για ψώνια με έναν απ' τους κολλητούς μου. Ο άλλος, πάντα πρωτοπόρος, είχε κάνει νωρίτερα τη διαδρομή...Η ανανέωση επιβεβλημένη και η βούληση δεδομένη. Απ' τη στιγμή που ακυρώθηκε και το μάθημα μου των ισπανικών δεν το πολυσκεφτήκαμε.
Εννοείται ότι ο Παναγιώτης έφτασε αργοπορημένος (αιώνιος και αδιόρθωτος). Η αγαπημένη οδός Ερμού πάντως ήταν εκεί και μας περίμενε. Το φθινοπωρινό απόγευμα πέρασε χωρίς να το καταλάβουμε. Ευτυχώς υπήρχε και ποικιλία ρούχων και όλα τα νούμερα (πρώτη φορά βρίσκω τόσο εύκολα medium!).
Και επειδή δεν πρέπει να είμαστε υλιστές αλλά να αναζητούμε και την πνευματική τροφή, αγόρασα το βιβλίο της νομπελίστριας συγγραφέως Ντόρις Λέσινγκ "'Ενας άντρας και δυο γυναίκες". Βλέπετε δεν παραλείπω να ρίχνω ματιές στους υπαίθριους πάγκους με βιβλία οπότε...δεν αντιστάθηκα στον πειρασμό, έστω κι αν δεν μου έμεινε πεντάρα στην τσέπη!
Παναγιώτη, ανανεώνουμε το ραντεβού για την επόμενη φορά και με τον άλλο μαζί. Κακομοίρη μου πρόσεξε όμως: την επόμενη φορά που θα με στήσεις δε θα σε περιμένω!

Ενδοσκοπώντας και μελαγχολώντας