25 Ιουλ 2009

Όταν ξαγρυπνώ


Παντού αράχνες
τυλίγουν στο πλεχτό τους
την παρουσία.

Μνήμη βλοσυρή
σε φέρνει και σε παίρνει.
Πώς να προλάβω;

Η θύμησή σου
λίγο από γαλήνη
όταν ξαγρυπνώ.

Μη μού θυμώσεις
με κατακλύζει ζωή
-μέσα μου σ’ έχω.


(Ν.Κ. 25.7.2009)

2 σχόλια:

Δ. Μαγριπλής είπε...

ΔΙΑΚΡΙΝΩ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΦΛΕΒΑ....
ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ
ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΟΜΟΡΦΑ...

Ανώνυμος είπε...

ΑΦΗΡΗΜΕΝΟΝ
Ἔπεσε ἄγρια ψωλὴ τσιμπούκι καλαπόδι
Γαμήθηκε ἡ Παναγιὰ μ’ ἕνα βαρβάτο βόδι

Στρόφαρ’ ὁ κῶλος τοῦ Χριστοῦ ἀπ’ τὸ πολὺ μπουκᾶρι
Καθὼς ἐδάγκωνε μακρύ, δροσάτο παλαμᾶρι

Γαμῆσχια ἄγρια τραχειὰ τσιμπούκι βαλλίστρίδα
Χῦσα ἀνόσχια κολυμποῦν στοῦ Τζέχου τὴν τρυπίδα

Εἶναι στοιχειὰ μουνόπανα, ποτέ σου μὴ λυγίσῃς
Ἄν δέ γαμήσῃς τὸ Χριστό, νὰ μὴν τὰ παρατήσῃς

Γιατ’ εἶναι πούστης κερατὰς ἀρχίδι χυσολάτζα
Σκίσ’ τον καὶ βάρα δυὸ ψωλιὲς γιὰ τὸν Θεὸ καβάτζα